خستگی های یک خا تون
مسافرم و بدون تو می روم این بار ،
لباس خستگی ات را ز کوله ام بردار .
که پلک پنجره های گذشته را بستم،
و پیش می روم آهسته سمت یک دیوار.
چه زود فاصله افتاد و سخت ویران شد ،
تمام خاطره ها مثل ریزش آوار .
منم که خسته به دنبال سایه می گردم،
چرا کنار تو پیدا نمی شود ای یار ؟!
برای بدرقه ام کاسه کاسه اشک مباش،
مرا برای همیشه به جاده ها بسپار.
لباس خستگی ات کار می دهد دستم ،
مسافرم که بدون تو می روم این بار .!!
سلام این اثرازخانم گل خاتونی از اعضای انجمن ادبی صبا است امیدوارم لذت ببرید و نظر هم بدین .